“Voor dit werk heb je wel een beetje lef nodig”
Met 39 jaar ervaring als Verpleegkundige kunnen we wel stellen dat Wim één van onze meest ervaren krachten is. Inmiddels al 14 jaar bij Sint Anna, nadat hij in het ziekenhuis op verschillende afdelingen gewerkt had.
“De ouderenzorg heeft geen goed imago, in het ziekenhuis werken lijkt voor velen het hoogst haalbare. Ik heb ook lang gedacht dat ik niet in de ouderenzorg zou willen werken, maar toen ik 45 was heb ik toch de switch gemaakt. In het verpleeghuis kan ik al mijn vergaarde vakkennis gebruiken, in het ziekenhuis gebruik je op de afdeling waar je werkt maar een beperkt stukje van je kennis. Het is mooi om in het ziekenhuis te werken, maar als je eenmaal wat meer levenservaring hebt en kennis vergaard hebt ben je van onschatbare waarde voor de ouderenzorg én krijg je er veel voor terug.”
Wim vindt de begeleiding van bewoners, en hun familie, erg belangrijk. Vooral bij palliatieve zorg en terminale zorg. “Dat kun je maar één keer doen voor iemand, dus dat moet je goed doen. Familie onthoudt deze fase, dus het moet gewoon allemaal kloppen.” We blikken nog even terug op de corona-epidemie; “Daar stonden we met z’n allen midden in, maar hadden we goed grip op. Maar wanneer het écht nodig was moest je wel lef hebben. Een dochter wilde afscheid nemen van haar moeder terwijl dat eigenlijk niet kon in die periode. Ik heb haar beschermende kleding gegeven en afscheid laten nemen, ik vind dat gewoon heel belangrijk en soms moet je dan even buiten de lijntjes kleuren.” Hij geeft ook aan dat dat soms lastig is: “Je kunt een beslissing maar één keer nemen én je moet je bewust zijn van de consequenties, wat kies je dan?!”
In de drie dagen per week die Wim bij Sint Anna is heeft hij veel contact met bewoners. Hij geeft hen met liefde voorlichting over hun ziekte; “Wat is Parkinson nu precies? Wat doet het met je? Dat soort vragen” zegt Wim. “Door dit soort gesprekken heb ik écht aandacht voor een bewoner. Natuurlijk is er twee keer per jaar tijdens het zorgleefplanoverleg tijd voor vragen, maar ik probeer dat gedurende het jaar te hebben. Als je ouder wordt komt er vandaag een vraag in je op en wil je vandaag ook antwoord. En dat doe ik graag.”
Wat hij de nieuwe lichting Verpleegkundigen mee wil geven? “Verpleegkundige zijn is ook een beetje lef hebben; staan voor je vak en de diepgang opzoeken. Iedereen komt hier voor de laatste levensfase. Weet wie je voor je hebt, beantwoord vragen eerlijk en vraag door. De vraag die je krijgt is vaak een bedekte vraag, ga naar die laag eronder. Luister en durf te vragen. We praten heel veel, maar zouden meer mogen luisteren naar bewoners. En dán een goed antwoord geven. “Ik weet het niet, maar ik ga het uitzoeken” is ook goed, zorg dat de bewoner vertrouwen in je heeft. Iemand moet op je kunnen bouwen en zeker weten ‘hij vergeet me niet’.”
Wim vindt die aandacht enorm belangrijk. “Hoe is het met jou, wat speelt er, wat vind je leuk?” Bij het avondeten ziet hij vaak in de huiskamer 8 bewoners zitten, waarvan er 5 met elkaar in gesprek zijn. Hij zorgt er dan voor dat juist ook de 3 bewoners die een beetje ‘buiten de boot lijken te vallen’ aandacht krijgen. En dat wordt dan weer gezien en gemerkt door collega’s en andere bewoners. Wim geeft niet alleen aandacht, maar krijgt het ook terug. “Aan het begin van je dienst van een bewoner horen “Fijn dat jij er bent vanavond” is altijd leuk. Ik voel me dan gewaardeerd om de persoon die ik ben en niet om mijn functie.”
Wil jij dit ook?
Lijkt jou een baan als Verpleegkundige ook interessant? Bekijk onze vacatures.