"Ik voel me niet meer alleen"

De moeder van Marian, Mevr. Peters-Gerritsen (96) woont sinds 7 maanden bij Sint Anna. Hiervoor woonde ze maar liefst 65 jaar in haar vorige huis, maar het kon thuis echt niet meer langer. Marian: “Ze woonde mooi in het groen en genoot daar ook nog steeds van. Hoe fijn is het dat ze dan nu op de derde verdieping van het nieuwe gebouw woont en vanaf het grote balkon een wijds uitzicht heeft over het groen én de Maas. Ze zit veel op dat balkon, zodra het droog is. Zonnig hoeft het niet eens te zijn”.

“Na enkele valpartijen, botbreuken en een periode intensieve mantelzorg krijg ik nu mijn moeder hier woont weer wat rust. De mantelzorgperiode die hieraan vooraf is gegaan is, zeker achteraf, toch wel een zware periode geweest.” Marian blijft ook nu betrokken door geregeld op bezoek te komen, net als haar broer. “Je mag gewoon zelf je koffie/thee regelen, het voelt hier als thuis komen bij mijn moeder en haar groepsgenoten.”  

Marian: “Ik vind het fijn dat medewerkers mijn moeder écht kennen, weten wat ze fijn vindt en rekening houden met haar. Mijn moeder raakt gedesoriënteerd als ze vroeg op staat, dus slaapt ze nu wat langer uit. Ze eet vervolgens eerst een beschuitje en daarna wordt de zorg verleend. Zo start haar dag een stuk prettiger.”

Mevrouw Peters-Gerritsen en haar dochter over Sint Anna. Marian: “Mijn moeder is erg tevreden bij Sint Anna. Haar wensen en welzijn staan centraal. Ze wordt nog steeds blij van Rummikub, zingen en de geheugentraining. Mevrouw Peters-Gerrtisen: “Als er activiteiten zijn dan ga ik daarheen, ook als ik niet mee kan doen.” Vrijwilligers zijn ook van grote meerwaarde voor mevrouw. “Ik ga graag wandelen, of mee met de duofiets. Ik kan niet meetrappen, maar dat is geen probleem.” Ze geniet enorm van de ritjes, omdat ze tot voor kort erg sportief was. Ze fietste veel en tenniste zelfs nog tot haar 94^e!”

Mevr Peters-Gerritsen: “Er wordt heel goed voor mij gezorgd, ze zijn heel lief. En ze doen het ook nog met een blij gezicht. Ik voel me niet meer alleen, maar juist heel veilig. Er is altijd iemand in de buurt, maar ik kan ook de rust opzoeken. Als je wil kun je contact hebben en anders ben je gewoon alleen. Het is heel fijn hier, ik heb geen enkele reden om te klagen. Ik ben zo blij dat er nog mensen zijn die in de zorg willen werken. Iedereen doet hier zo snel en zo goed mogelijk wat wij willen. Van mij mogen ze flink meer verdienen! Want je weet het…Het hoofd heeft de handen nodig en de handen het hoofd. Geweldig dat er mensen zijn die dit voor je over hebben.”